حمیدرضا نعیمی: ذائقه امروز مردم، ستاره‌های چشم رنگی نیست/ سینمای بدنه نیاز به ستاره‌سازی دارد
تاریخ انتشار: ۱۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۵۱۸۷۹
حمیدرضا نعیمی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به راهیابی بازیگران تئاتری چون نوید محمدزاده، هوتن شکیبا، بهرام افشاری، جواد عزتی و شبنم مقدمی به سینما اظهار داشت: تماشاگرها به راحتی حضور این بازیگران را پذیرفته و این‌ها هم توانایی‌هایشان برای ایفای نقش در ژانرهای مختلف اعم از کمدی و جدی را ثابت کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بازیگر فیلم‌های سینمایی منصور و صحنه زنی افزود: از آنجایی که هیچ تفاوتی میان بازیگری تئاتر و سینما قائل نیستم و اعتقاد دارم که در هر دوی این شاخه‌ها و مدیوم‌ها بازیگری اتفاق می‌افتد، پس چیز عجیبی نیست که بازیگران تئاتر در سینما فعالیت دارند، همانطور که در تمام دنیا این گونه است.
نعیمی می‌گوید: در دهه‌های گذشته قبل و بعد از انقلاب همچنان شاهد حضور بازیگران بزرگ و قدرتمندی بودیم که بازیگری را در سینمای ما بسیار پیش بردند و این به معنای کتمان توانایی‌های بازیگرانی که فقط در سینما فعالیت داشتند نیست.
بازیگران تئاتر در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ فروش فیلم‌های سینمایی را تضمین می‌کردند
او که علاوه بر نویسندگی و کارگردانی تعداد زیادی اثر نمایشی، در نمایش‌هایی چون خانه کاغذی، وعده‌گاه نهنگ‌ها، شهر آدم، شهر حیوان، داستان‌های کارور، چِه‌گوارا، روز به‌خیر آقای وزیر، کافه فرانسه، جیرجیرک، نسخه پاراجانف و مرغ ماهی‌خوار کارگردانی و نیز ایفای نقش کرده، افزود: در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ همچنان حضور بازیگران پرقدرتی از میان بازیگران تئاتر را شاهدیم که جزو ستاره‌های سینما شده‌اند. حتی این بازیگران تئاتر به نوعی فروش فیلم‌ها را هم تضمین می‌کردند.
نمایشنامه‌های آژاکس، مکبث، کالون و قیام کاستلیون، شاه‌لیر، فاوست، رابینسون کروزوئه، شوایک، ریچارد، زال و رودابه و ضحاک نمی‌میرد، جزء مهم‌ترین آثار اقتباسی نعیمی است.
بازیگر سریال‌های تلویزیونی دل، سنجرخان و بانوی سردار گفت: از دهه ۷۰ به این سو، با فیلم عروس بهروز افخمی اتفاق مهمی در سینمای بدنه ما افتاد و نیاز به چهره‌های جدید و روز داشت. چهره‌هایی که تیپ جوان آن روز بعد از سال‌های جنگ که دوران بسیار سختی را از سر گذرانده بود می‌خواست و نیاز داشت آدم‌های شبیه به خودش را ببینند.
سینمای بدنه نیاز دارد به سمت ستاره‌سازی برود
نعیمی می‌گوید: خیلی‌ها اعتقاد دارند به این که چشم رنگی‌ها وارد سینما شدند. اما اعتقاد من این است که سینمای بنده نیاز دارد به سمت ستاره‌سازی برود که ممکن است ستاره‌های ورزشی باشند که برای چند صباحی وارد سینما می‌شوند یا ستاره‌هایی در حوزه‌های دیگر از جمله خواننده‌ها که در تمام دنیا مرسوم است.
به گفته او، ممکن است این اتفاق بنا بر ذائقه و هر شرایط دیگری دوباره تغییر کند که نباید تعجب کنیم.
بازیگر سریال‌های تلویزیونی جیران و آوای خاک گفت: مبحثی به نام بازیگری در کلاس یا بازیگری مؤلف داریم که قدرت آن را دارد تا نقش‌های متفاوت و پیچیده را بازی کند و سینمای ما همواره برای این نوع فیلم‌ها به چنین بازیگرانی نیاز دارد.
نعیمی با تأکید بر این که تئاتر هیچ وقت نابود نمی‌شود اظهار داشت: تاریک‌ترین دنیای بشری را در قرون وسطی می‌بینم که در آن دوران حتی قبل از آمدن مسیح شاهدیم در رم باستان بازیگران را هم طبقه فواحش میدانستند و از این که بازیگران در گورستان عمومی مردم دفن شوند پرهیز می‌شد و اجازه این کار را نمی‌دادند و تئاترها تعطیل و حتی برخی از این‌ها مجازات و یا کشته می‌شدند.
وی افزود: اما تئاتر در دل کلیسا شکل می‌گرفت و کلیسا و دین مداران به این نتیجه رسیدند که تئاتر رسانه بزرگی برای همه شاخه‌ها اعم از دینی و نگاه‌های این چنینی و اجتماعی و تفریحی است.
نعیمی ادامه داد: تئاتر با وجود ذات اعتراضی که دارد از دیرباز از اولین متنها از یونان باستان تا به امروز توان این را دارد که زنده بماند. حتی روزگاری گفته می‌شد که مرگ تئاتر آغاز شده اما دیدیم که بلیط تئاتر گران‌ترین بلیط است.
وی افزود: در روزگاری که در ایران بلیط سینما ۶ هزار تومان بود مردم حاضر بودند ۳۰ هزار تومان بدهند و در تالار وحدت و سالن‌های دیگر تئاتر ببینند و تئاترهای ما با زیبایی با استقبال مخاطب مواجه شوند.
این بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون که هم اینک مشغول تمرین در نمایشی با کارگردانی آرش سنجابی برای یک اجرا در کشور ارمنستان است، گفت: هیچ کسی نمی‌تواند تئاتر را نابود کند. تئاتر نخواهد مرد. تئاتر راه خودش را برای حیات پیدا خواهد کرد. همچنان که در تمام دنیا این اتفاق افتاده و تاریخ آن را ثابت کرده است. اگر امروز نوعی دلزدگی و ناامیدی را شاهد هستیم باید در سیاست‌های برخی بدانیم که نسبت به هنر و فرهنگ هیچ توجهی ندارند.
نعیمی تصریح کرد: هر چه در تمام دوران‌ها در زمینه فرهنگی و هنری ضربه خوردیم همه از سوی افراد ناکارآمدی بوده که هیچ جایگاه فرهنگی در کشور و بین مردم و هنرمندان نداشتند.
برچسب‌ها بهرام افشاری هوتن شکیبا جواد عزتی حمیدرضا نعیمی شبنم مقدمی تئاترمنبع: ایرنا
کلیدواژه: بهرام افشاری هوتن شکیبا جواد عزتی حمیدرضا نعیمی شبنم مقدمی تئاتر بهرام افشاری هوتن شکیبا جواد عزتی حمیدرضا نعیمی شبنم مقدمی تئاتر بازیگران تئاتر فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۵۱۸۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرگذشت غم‌انگیز نخستین زن بازیگر سینمای ایران؛ صدیقه سامی نژاد که بود؟ (+عکس)
دهم اردیبهشت‌ماه سالروز درگذشت بازیگری است که نه تنها به عنوان نخستین هنرپیشه زن ایرانی شناخته می‌شود بلکه از منظری دیگر او را اولین قربانی در ناتوانیِ بومی کردنِ تفکر مدرن در سینمای ایران می‌دانند. صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد بازیگر فیلم «دختر لر» پس از نقش‌آفرینی در نخستین فیلم خود آنقدر سختی دید که هرگز حاضر به تکرار این تجربه نشد.
به گزارش روزیاتو، نام روح‌انگیز سامی‌نژاد که متولد سال ۱۲۹۵ در کرمان بود، با بازی در نقش «گلنار» در فیلم «دختر لُر» برای همیشه در تاریخ سینمای ایران باقی مانده است. «دختر لر» نخستین اثر ناطق سینمای ایران است و در سال ۱۳۱۲ توسط خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا ساخته شد.
با پخش «دختر لر» در سینماها که با استقبال فراوانی هم روبرو شد، سامی‌نژاد به شهرت رسید اما بعد سرنوشت بسیار تلخی پیدا کرد.
فریدون جیرانی سال ۱۳۸۹ در دورانی که پخش یک مصاحبه با فریماه فرجامی بعد از سال‌ها بی‌خبری و با تصاویری تکان‌دهنده از این ستاره سال‌های دور سینما واکنش‌های تندی را به دنبال داشت، در مطلبی بیان کرد:
زندگی بازیگران در سینمای ایران تلخ است و این فقط مربوط به سال‌های پس از انقلاب نیست. از ابتدای ورود سینما به ایران این سرگذشت تلخ تکرار شده است. ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ یک روز صبح به دفتر مجله سینما زنگ زدند و گفتند روح‌انگیز سامی‌نژاد مُرده است. من تا آن روز فکر می‌کردم روح‌انگیز سامی‌نژاد باید سال‌ها پیش مرده باشد. به خانه خواهرش عالیه زند تبریزی زنگ زدم و دیدم خبر درست است. رفتم خانه عالیه زند تبریزی و فهمیدم سامی‌نژاد بعدازظهر چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۷۶ در سن ۸۶ سالگی در تنهایی مرده و روز پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت در قطعه ۳۴ ردیف ۴۴ شماره ۴۶ در جایی گمنامی خاک شده است. رختخواب سامی‌نژاد وسط خانه بود. تنها میراث این اولین بازیگر سینما یک کیسه نایلونی بود و داخل آن یک بسته سیگار، یک شناسنامه و بروشور تانشده «دختر لر».
این کارگردان سینما همچنین گفته بود:
من قبل از دیدن این میراث، تصویر سامی‌نژاد را در فیلم تهامی‌نژاد دیده بودم که گریه می‌کرد و دیگر هیچ. «ایران قادری» که یک روز سرشناس‌ترین بازیگر تماشاخانه تهران بود، چه شد؟ چگونه مُرد؟ چه کسی خبر داشت؟ و خیلی‌های دیگر. ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعه‌ای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خود حل نماید. متاسفانه اولین قربانیان این ناتوانی بازیگران زن سینما بودند.
عباس بهارلو – مورخ و پژوهشگر سینما – در سال ۱۳۸۱ مطلبی درباره این بازیگر نوشته بود که در بخش‌هایی از آن آمده است:
وقتی در سال ۱۳۱۲ فیلمِ «دختر لر» ساخته مشترک خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا، که صدیقه سامی‌نژاد در آن نقش «گلنار» را بازی می‌کرد، در تهران نمایش داده شد، در میان مردمی که برای بار نخست سیمای یک زن ایرانی را بر پرده سینما دیده بودند واکنش‌های ناگواری برانگیخت، که به‌درستی روشن نیست ــ و احتمالاً هیچ‌گاه نیز معلوم نخواهد شد ــ که آیا خانم صدیقه سامی‌نژاد تصوری از آن واکنش‌ها در ذهن داشته است یا خیر، و آیا اگر می‌داشت حاضر به ایفای نقش در آن فیلم می‌شد؟
گفته می‌شود که در آن مقطع آوانس اوگانیانس نیز کوشش‌هایی را در زمینه ساخت فیلم انجام می‌داد و در این‌باره بهارلو ادامه داده است:
به‌موازات فعالیت‌های سخت‌کوشانه اوگانیانس در ایران، عبدالحسین سپنتا و خان‌بهادر اردشیر ایرانی نیز برای ساختن نخستین فیلم مشترک در هندوستان در جست‌وجوی بازیگر زنی بودند که زبان فارسی بداند و نقش «گلنار» را در فیلم «دختر لر» بازی کند. تا قبل از دوره پهلوی‌ِ اول بازی زنانِ مسلمان در نمایش‌ها و تعزیه‌ها ممنوع بود و بازیگران زنی که در این سال‌ها در فیلم‌های اوگانیانس و مرادی ایفای نقش می‌کردند مانند مادام سیرانوش، لیدا ماطاوسیان، ژاسمین ژوزف، زما اوگانیانس و آسیا قسطانیان (کوستانیان) از بانوان ارمنی بودند که اکثر آن‌ها از صحنه تئاتر به سینما آمده بودند، به‌همین دلیل موانع کم‌تری بر سرِ راه خود داشتند.
سپنتا موفق شد صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد، همسر یکی از کارکنان کمپانی امپریال فیلم بمبئی، را که از سیزده سالگی از کرمان به هندوستان رفته بود مجاب کند و با این توضیح که نام او به‌عنوان نخستین بازیگر زن در تاریخ سینمای ایران ثبت خواهد شد ــ که شد ــ موافقت او و شوهرش، دماوندی، را برای بازی در فیلمش جلب کند. بدین ترتیب گروه هندی ـ ایرانی عبدالحسین سپنتا و اردشیر ایرانی کار خود را در هندوستان آغاز کرد.
«دختر لر» نخستین بار در سی‌ام آبان ۱۳۱۲ در دو سینمای مایاک (دیده‌بان) و سپه بر پرده آمد، و نمایش آن، سال بعد از دوم مردادماه ۱۳۱۳ در سینما مایاک تکرار شد، و پس از یک ماه از چهارم آذر نمایش آن در سینما سپه به مدت پنجاه روز ادامه یافت. سپس با یک دو هفته وقفه در همین‌سینما از نو بر پرده رفت. استقبال از فیلم بسیار پُرشور بود و حتی «مادر بزرگ‌های خیلی پیر» هم رفتند تا سرگذشت «دختر لر» را به‌چشم ببینند.
ایفای نقش گلنار در «دختر لر» موجب شد که صدیقه سامی‌نژاد چنان انگشت‌نما و زبانزد خاص و عام شود که هم با دشنام روبرو شد و هم با تشویق برخی مردم در شهرهای مختلف.
سامی‌نژاد در سال ۱۳۴۹ یعنی ۳۷ سال پس از نمایش «دختر لر»، در مستندی از محمد تهامی‌نژاد با نام «سینمای ایران از مشروطیت تا سپنتا» حضور یافت و به روایت زندگی دشوار و پر از رنج خود پرداخت.
از تهامی‌نژاد نقل شده است:
اغلب به‌طور کنترل‌نشده‌ای می‌خندید و در حالی‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود به من گفت که هنگام اقامت در هند ایرانی‌های متعصب او را مورد ضرب‌وشتم قرارمی‌دادند و حتی بطری به‌طرفش پرتاب می‌کردند. به‌طوری‌که همواره مجبور بود همراه با محافظ از استودیو امپریال فیلم خارج شود.
درباره این چهره مستند دیگری با نام «روح‌انگیز سامی‌نژاد» به کارگردانی مجید فدایی نیز ساخته شده که در ارتباط با زندگی نخستین بازیگر زن سینمای ایران و ایفاگر نقش «دختر لر» است.
سامی‌نژاد در حالی در ۸۰ سالگی از دنیا رفت که خاطرات زیادی از دورانی که «دختر لر» ساخته شد و حواشی پیرامون آن بازگو نشد. فریدون جیرانی که مطالعات زیادی درباره تاریخ سینما دارد، با بیان اینکه چنین اتفاقی فقط مختص نخستین بازیگران سینما نبوده، در مصاحبه‌ای با ایسنا گفته بود:
بسیاری از بازیگران سینما، حرف و تاریخ سینما را با خود به زیر خاک بردند. من بارها به آن‌ها گفته بودم که اجازه بدهید این اطلاعات به نسل‌های دیگر انتقال داده شود، اما بسیاری از آن‌ها به این موضوع توجه نکردند.
قدیمی‌های معروف، بریده‌اند و سعی می‌کنند که صحبت نکنند، چون معتقدند سال‌ها به آن‌ها بی‌لطفی شده است و دل پرگلایه‌ای دارند. مثل ناصر ملک مطیعی که من یک بار از او دعوت کردم تا به خانه سینما بیاید و درباره «چهارراه حوادث» (فیلمی به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) صحبت کند و هرچه اصرار کردم موافقت نکرد. فردین هم دق کرد، در حالی که می‌توانست بازی کند. در یکی از برنامه‌های تلویزیونی هفت، بعد از سال‌ها آقای افخمی گفت که اگر به تاریخ سینما مراجعه کنید می‌بینید که بعد از فیلم «گنج قارون» تعداد سینماهای تهران افزایش پیدا کرده است بنابراین نمی‌توان نقش فردین را در تاریخ سینمای ایران انکار کرد اما سال‌ها تلاش شد که این نقش را انکار و حذف کنیم اما نتوانستیم. برای همین بعد از فوت او تشییع جنازه باشکوهی شکل گرفت. او می‌توانست بازی کند، چرا بازی نکرد؟ اگر بازی می‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد؟ در سینمای سی سال اخیر که علی بی‌غمی وجود نداشت، می‌توانست نقش یک پدر را بازی بکند.
کانال عصر ایران در تلگرام
افزایش ۳۵ درصدی حقوق بازنشستگان حداقل بگیر/کمترین حقوق آن ها ۱۰ میلیون تومان می شود